www.piszemykonstytucje.fora.pl

Gargangruel

©Kancelaria Sejmu s. 1/1
2009-11-16
KONSTYTUCJA
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 2 kwietnia 1997 r.
W trosce o byt i przyszłość naszej Ojczyzny,
odzyskawszy w 1989 roku możliwość suwerennego i demokratycznego stanowienia
o Jej losie,
my, Naród Polski - wszyscy obywatele Rzeczypospolitej,
zarówno wierzący w Boga
będącego źródłem prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna,
jak i nie podzielający tej wiary,
a te uniwersalne wartości wywodzący z innych źródeł,
równi w prawach i w powinnościach wobec dobra wspólnego - Polski,
wdzięczni naszym przodkom za ich pracę, za walkę o niepodległość okupioną
ogromnymi ofiarami, za kulturę zakorzenioną w chrześcijańskim dziedzictwie Narodu
i ogólnoludzkich wartościach,
nawiązując do najlepszych tradycji Pierwszej i Drugiej Rzeczypospolitej,
zobowiązani, by przekazać przyszłym pokoleniom wszystko, co cenne
z ponadtysiącletniego dorobku,
złączeni więzami wspólnoty z naszymi rodakami rozsianymi po świecie,
świadomi potrzeby współpracy ze wszystkimi krajami dla dobra Rodziny Ludzkiej,
pomni gorzkich doświadczeń z czasów, gdy podstawowe wolności i prawa człowieka
były w naszej Ojczyźnie łamane,
pragnąc na zawsze zagwarantować prawa obywatelskie, a działaniu instytucji publicznych
zapewnić rzetelność i sprawność,
w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem lub przed własnym sumieniem,
ustanawiamy Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej
jako prawa podstawowe dla państwa
oparte na poszanowaniu wolności i sprawiedliwości, współdziałaniu władz, dialogu
społecznym oraz na zasadzie pomocniczości umacniającej uprawnienia obywateli i
ich wspólnot.
Opracowano na podstawie:
Dz. U. z 1997
r. Nr 78, poz. 483, z
2001 r. Nr 28, poz.
319, z 2006 r. Nr 200,
poz. 1471, z 2009 r,
Nr 114, poz. 946.
©Kancelaria Sejmu s. 2/2
2009-11-16
Wszystkich, którzy dla dobra Trzeciej Rzeczypospolitej tę Konstytucję będą stosowali,
wzywamy, aby czynili to, dbając o zachowanie przyrodzonej godności człowieka,
jego prawa do wolności i obowiązku solidarności z innymi,
a poszanowanie tych zasad mieli za niewzruszoną podstawę Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział I
RZECZPOSPOLITA
Art. 1.
Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli.
Art. 2.
Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym
zasady sprawiedliwości społecznej.
Art. 3.
Rzeczpospolita Polska jest państwem jednolitym.
Art. 4.
1. Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu.
2. Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio.
Art. 5.
Rzeczpospolita Polska strzeże niepodległości i nienaruszalności swojego terytorium,
zapewnia wolności i prawa człowieka i obywatela oraz bezpieczeństwo obywateli,
strzeże dziedzictwa narodowego oraz zapewnia ochronę środowiska, kierując się
zasadą zrównoważonego rozwoju.
Art. 6.
1. Rzeczpospolita Polska stwarza warunki upowszechniania i równego dostępu do
dóbr kultury, będącej źródłem tożsamości narodu polskiego, jego trwania i rozwoju.
2. Rzeczpospolita Polska udziela pomocy Polakom zamieszkałym za granicą w zachowaniu
ich związków z narodowym dziedzictwem kulturalnym.
Art. 7.
Organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.
Art. 8.
1. Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej.
©Kancelaria Sejmu s. 3/3
2009-11-16
2. Przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej.
Art. 9.
Rzeczpospolita Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego.
Art. 10.
1. Ustrój Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze wła
dzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej.
2. Władzę ustawodawczą sprawują Sejm i Senat, władzę wykonawczą Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej i Rada Ministrów, a władzę sądowniczą
sądy i trybunały.
Art. 11.
1. Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność tworzenia i działania partii politycznych.
Partie polityczne zrzeszają na zasadach dobrowolności i równości obywateli
polskich w celu wpływania metodami demokratycznymi na kształtowanie
polityki państwa.
2. Finansowanie partii politycznych jest jawne.
Art. 12.
Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność tworzenia i działania związków zawodowych,
organizacji społeczno-zawodowych rolników, stowarzyszeń, ruchów obywatelskich,
innych dobrowolnych zrzeszeń oraz fundacji.
Art. 13.
Zakazane jest istnienie partii politycznych i innych organizacji odwołujących się w
swoich programach do totalitarnych metod i praktyk działania nazizmu, faszyzmu i
komunizmu, a także tych, których program lub działalność zakłada lub dopuszcza
nienawiść rasową i narodowościową, stosowanie przemocy w celu zdobycia władzy
lub wpływu na politykę państwa albo przewiduje utajnienie struktur lub członkostwa.
Art. 14.
Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność prasy i innych środków społecznego przekazu.
Art. 15.
1. Ustrój terytorialny Rzeczypospolitej Polskiej zapewnia decentralizację władzy
publicznej.
2. Zasadniczy podział terytorialny państwa uwzględniający więzi społeczne, gospodarcze
lub kulturowe i zapewniający jednostkom terytorialnym zdolność wykonywania
zadań publicznych określa ustawa.
©Kancelaria Sejmu s. 4/4
2009-11-16
Art. 16.
1. Ogół mieszkańców jednostek zasadniczego podziału terytorialnego stanowi z
mocy prawa wspólnotę samorządową.
2. Samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą
mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje
w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Art. 17.
1. W drodze ustawy można tworzyć samorządy zawodowe, reprezentujące osoby
wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujące pieczę nad należytym
wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego
ochrony.
2. W drodze ustawy można tworzyć również inne rodzaje samorządu. Samorządy te
nie mogą naruszać wolności wykonywania zawodu ani ograniczać wolności podejmowania
działalności gospodarczej.
Art. 18.
Małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo
znajdują się pod ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 19.
Rzeczpospolita Polska specjalną opieką otacza weteranów walk o niepodległość,
zwłaszcza inwalidów wojennych.
Art. 20.
Społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej, własności
prywatnej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych
stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 21.
1. Rzeczpospolita Polska chroni własność i prawo dziedziczenia.
2. Wywłaszczenie jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy jest dokonywane na cele
publiczne i za słusznym odszkodowaniem.
Art. 22.
Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze
ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.
Art. 23.
Podstawą ustroju rolnego państwa jest gospodarstwo rodzinne. Zasada ta nie narusza
postanowień art. 21 i art. 22.
©Kancelaria Sejmu s. 5/5
2009-11-16
Art. 24.
Praca znajduje się pod ochroną Rzeczypospolitej Polskiej. Państwo sprawuje nadzór
nad warunkami wykonywania pracy.
Art. 25.
1. Kościoły i inne związki wyznaniowe są równouprawnione.
2. Władze publiczne w Rzeczypospolitej Polskiej zachowują bezstronność w sprawach
przekonań religijnych, światopoglądowych i filozoficznych, zapewniając
swobodę ich wyrażania w życiu publicznym.
3. Stosunki między państwem a kościołami i innymi związkami wyznaniowymi są
kształtowane na zasadach poszanowania ich autonomii oraz wzajemnej niezależności
każdego w swoim zakresie, jak również współdziałania dla dobra człowieka
i dobra wspólnego.
4. Stosunki między Rzecząpospolitą Polską a Kościołem Katolickim określają
umowa międzynarodowa zawarta ze Stolicą Apostolską i ustawy.
5. Stosunki między Rzecząpospolitą Polską a innymi kościołami oraz związkami
wyznaniowymi określają ustawy uchwalone na podstawie umów zawartych
przez Radę Ministrów z ich właściwymi przedstawicielami.
Art. 26.
1. Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej służą ochronie niepodległości państwa i
niepodzielności jego terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i nienaruszalności
jego granic.
2. Siły Zbrojne zachowują neutralność w sprawach politycznych oraz podlegają
cywilnej i demokratycznej kontroli.
Art. 27.
W Rzeczypospolitej Polskiej językiem urzędowym jest język polski. Przepis ten nie
narusza praw mniejszości narodowych wynikających z ratyfikowanych umów międzynarodowych.
Art. 28.
1. Godłem Rzeczypospolitej Polskiej jest wizerunek orła białego w koronie w
czerwonym polu.
2. Barwami Rzeczypospolitej Polskiej są kolory biały i czerwony.
3. Hymnem Rzeczypospolitej Polskiej jest Mazurek Dąbrowskiego.
4. Godło, barwy i hymn Rzeczypospolitej Polskiej podlegają ochronie prawnej.
5. Szczegóły dotyczące godła, barw i hymnu określa ustawa.
Art. 29.
Stolicą Rzeczypospolitej Polskiej jest Warszawa.
©Kancelaria Sejmu s. 6/6
2009-11-16
Rozdział II
WOLNOŚCI, PRAWA I OBOWIĄZKI CZŁOWIEKA I OBYWATELA
ZASADY OGÓLNE
Art. 30.
Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw
człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest
obowiązkiem władz publicznych.
Art. 31.
1. Wolność człowieka podlega ochronie prawnej.
2. Każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych. Nikogo nie wolno
zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje.
3. Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą
być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym
państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla
ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych
osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.
Art. 32.
1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania
przez władze publiczne.
2. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym
z jakiejkolwiek przyczyny.
Art. 33.
1. Kobieta i mężczyzna w Rzeczypospolitej Polskiej mają równe prawa w życiu rodzinnym,
politycznym, społecznym i gospodarczym.
2. Kobieta i mężczyzna mają w szczególności równe prawo do kształcenia, zatrudnienia
i awansów, do jednakowego wynagradzania za pracę jednakowej wartości,
do zabezpieczenia społecznego oraz do zajmowania stanowisk, pełnienia
funkcji oraz uzyskiwania godności publicznych i odznaczeń.
Art. 34.
1. Obywatelstwo polskie nabywa się przez urodzenie z rodziców będących obywatelami
polskimi. Inne przypadki nabycia obywatelstwa polskiego określa ustawa.
2. Obywatel polski nie może utracić obywatelstwa polskiego, chyba że sam się go
zrzeknie.
©Kancelaria Sejmu s. 7/7
2009-11-16
Art. 35.
1. Rzeczpospolita Polska zapewnia obywatelom polskim należącym do mniejszości
narodowych i etnicznych wolność zachowania i rozwoju własnego języka, zachowania
obyczajów i tradycji oraz rozwoju własnej kultury.
2. Mniejszości narodowe i etniczne mają prawo do tworzenia własnych instytucji
edukacyjnych, kulturalnych i instytucji służących ochronie tożsamości religijnej
oraz do uczestnictwa w rozstrzyganiu spraw dotyczących ich tożsamości kulturowej.
Art. 36.
Podczas pobytu za granicą obywatel polski ma prawo do opieki ze strony Rzeczypospolitej
Polskiej.
Art. 37.
1. Kto znajduje się pod władzą Rzeczypospolitej Polskiej, korzysta z wolności i
praw zapewnionych w Konstytucji.
2. Wyjątki od tej zasady, odnoszące się do cudzoziemców, określa ustawa.
WOLNOŚCI I PRAWA OSOBISTE
Art. 38.
Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu człowiekowi prawną ochronę życia.
Art. 39.
Nikt nie może być poddany eksperymentom naukowym, w tym medycznym, bez
dobrowolnie wyrażonej zgody.
Art. 40.
Nikt nie może być poddany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu
traktowaniu i karaniu. Zakazuje się stosowania kar cielesnych.
Art. 41.
1. Każdemu zapewnia się nietykalność osobistą i wolność osobistą. Pozbawienie
lub ograniczenie wolności może nastąpić tylko na zasadach i w trybie określonych
w ustawie.
2. Każdy pozbawiony wolności nie na podstawie wyroku sądowego ma prawo odwołania
się do sądu w celu niezwłocznego ustalenia legalności tego pozbawienia.
O pozbawieniu wolności powiadamia się niezwłocznie rodzinę lub osobę
wskazaną przez pozbawionego wolności.
3. Każdy zatrzymany powinien być niezwłocznie i w sposób zrozumiały dla niego
poinformowany o przyczynach zatrzymania. Powinien on być w ciągu 48 godzin
od chwili zatrzymania przekazany do dyspozycji sądu. Zatrzymanego należy
zwolnić, jeżeli w ciągu 24 godzin od przekazania do dyspozycji sądu nie zosta©
Kancelaria Sejmu s. 8/8
2009-11-16
nie mu doręczone postanowienie sądu o tymczasowym aresztowaniu wraz z
przedstawionymi zarzutami.
4. Każdy pozbawiony wolności powinien być traktowany w sposób humanitarny.
5. Każdy bezprawnie pozbawiony wolności ma prawo do odszkodowania.
Art. 42.
1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto dopuścił się czynu zabronionego
pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Zasada
ta nie stoi na przeszkodzie ukaraniu za czyn, który w czasie jego popełnienia
stanowił przestępstwo w myśl prawa międzynarodowego.
2. Każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony
we wszystkich stadiach postępowania. Może on w szczególności wybrać obrońcę
lub na zasadach określonych w ustawie korzystać z obrońcy z urzędu.
3. Każdego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona
prawomocnym wyrokiem sądu.
Art. 43.
Zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości nie podlegają przedawnieniu.
Art. 44.
Bieg przedawnienia w stosunku do przestępstw, nie ściganych z przyczyn politycznych,
popełnionych przez funkcjonariuszy publicznych lub na ich zlecenie, ulega
zawieszeniu do czasu ustania tych przyczyn.
Art. 45.
1. Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej
zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.
2. Wyłączenie jawności rozprawy może nastąpić ze względu na moralność, bezpieczeństwo
państwa i porządek publiczny oraz ze względu na ochronę życia prywatnego
stron lub inny ważny interes prywatny. Wyrok ogłaszany jest publicznie.
Art. 46.
Przepadek rzeczy może nastąpić tylko w przypadkach określonych w ustawie i tylko
na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu.
Art. 47.
Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego
imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym.
©Kancelaria Sejmu s. 9/9
2009-11-16
Art. 48.
1. Rodzice mają prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami.
Wychowanie to powinno uwzględniać stopień dojrzałości dziecka, a także wolność
jego sumienia i wyznania oraz jego przekonania.
2. Ograniczenie lub pozbawienie praw rodzicielskich może nastąpić tylko w przypadkach
określonych w ustawie i tylko na podstawie prawomocnego orzeczenia
sądu.
Art. 49.
Zapewnia się wolność i ochronę tajemnicy komunikowania się. Ich ograniczenie
może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w ustawie i w sposób w niej
określony.
Art. 50.
Zapewnia się nienaruszalność mieszkania. Przeszukanie mieszkania, pomieszczenia
lub pojazdu może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w ustawie i w sposób
w niej określony.
Art. 51.
1. Nikt nie może być obowiązany inaczej niż na podstawie ustawy do ujawniania
informacji dotyczących jego osoby.
2. Władze publiczne nie mogą pozyskiwać, gromadzić i udostępniać innych informacji
o obywatelach niż niezbędne w demokratycznym państwie prawnym.
3. Każdy ma prawo dostępu do dotyczących go urzędowych dokumentów i zbiorów
danych. Ograniczenie tego prawa może określić ustawa.
4. Każdy ma prawo do żądania sprostowania oraz usunięcia informacji nieprawdziwych,
niepełnych lub zebranych w sposób sprzeczny z ustawą.
5. Zasady i tryb gromadzenia oraz udostępniania informacji określa ustawa.
Art. 52.
1. Każdemu zapewnia się wolność poruszania się po terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej oraz wyboru miejsca zamieszkania i pobytu.
2. Każdy może swobodnie opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Wolności, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą podlegać ograniczeniom określonym
w ustawie.
4. Obywatela polskiego nie można wydalić z kraju ani zakazać mu powrotu do kraju.
5. Osoba, której pochodzenie polskie zostało stwierdzone zgodnie z ustawą, może
osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe.
Art. 53.
1. Każdemu zapewnia się wolność sumienia i religii.
©Kancelaria Sejmu s. 10/10
2009-11-16
2. Wolność religii obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według
własnego wyboru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi, publicznie
lub prywatnie, swojej religii przez uprawianie kultu, modlitwę, uczestniczenie w
obrzędach, praktykowanie i nauczanie. Wolność religii obejmuje także posiadanie
świątyń i innych miejsc kultu w zależności od potrzeb ludzi wierzących oraz
prawo osób do korzystania z pomocy religijnej tam, gdzie się znajdują.
3. Rodzice mają prawo do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego
i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami. Przepis art. 48 ust. 1 stosuje
się odpowiednio.
4. Religia kościoła lub innego związku wyznaniowego o uregulowanej sytuacji
prawnej może być przedmiotem nauczania w szkole, przy czym nie może być
naruszona wolność sumienia i religii innych osób.
5. Wolność uzewnętrzniania religii może być ograniczona jedynie w drodze ustawy
i tylko wtedy, gdy jest to konieczne do ochrony bezpieczeństwa państwa, porządku
publicznego, zdrowia, moralności lub wolności i praw innych osób.
6. Nikt nie może być zmuszany do uczestniczenia ani do nieuczestniczenia w praktykach
religijnych.
7. Nikt nie może być obowiązany przez organy władzy publicznej do ujawnienia
swojego światopoglądu, przekonań religijnych lub wyznania.
Art. 54.
1. Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania
i rozpowszechniania informacji.
2. Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy
są zakazane. Ustawa może wprowadzić obowiązek uprzedniego uzyskania
koncesji na prowadzenie stacji radiowej lub telewizyjnej.
Art. 55.
1. Ekstradycja obywatela polskiego jest zakazana, z wyjątkiem przypadków
określonych w ust. 2 i 3.
2. Ekstradycja obywatela polskiego może być dokonana na wniosek innego państwa
lub sądowego organu międzynarodowego, jeżeli możliwość taka wynika z
ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej lub ustawy
wykonującej akt prawa stanowionego przez organizację międzynarodową, której
Rzeczpospolita Polska jest członkiem, pod warunkiem że czyn objęty wnioskiem
o ekstradycję:
1) został popełniony poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
2) stanowił przestępstwo według prawa Rzeczypospolitej Polskiej lub
stanowiłby przestępstwo według prawa Rzeczypospolitej Polskiej w razie
popełnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarówno w czasie jego
popełnienia, jak i w chwili złożenia wniosku.
3. Nie wymaga spełnienia warunków określonych w ust. 2 pkt 1 i 2 ekstradycja
mająca nastąpić na wniosek sądowego organu międzynarodowego powołanego
na podstawie ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy
międzynarodowej, w związku z objętą jurysdykcją tego organu zbrodnią
©Kancelaria Sejmu s. 11/11
2009-11-16
ludobójstwa, zbrodnią przeciwko ludzkości, zbrodnią wojenną lub zbrodnią
agresji.
4. Ekstradycja jest zakazana, jeżeli dotyczy osoby podejrzanej o popełnienie bez
użycia przemocy przestępstwa z przyczyn politycznych lub jej dokonanie będzie
naruszać wolności i prawa człowieka i obywatela.
5. W sprawie dopuszczalności ekstradycji orzeka sąd.
Art. 56.
1. Cudzoziemcy mogą korzystać z prawa azylu w Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach
określonych w ustawie.
2. Cudzoziemcowi, który w Rzeczypospolitej Polskiej poszukuje ochrony przed
prześladowaniem, może być przyznany status uchodźcy zgodnie z wiążącymi
Rzeczpospolitą Polską umowami międzynarodowymi.
WOLNOŚCI I PRAWA POLITYCZNE
Art. 57.
Każdemu zapewnia się wolność organizowania pokojowych zgromadzeń i uczestniczenia
w nich. Ograniczenie tej wolności może określać ustawa.
Art. 58.
1. Każdemu zapewnia się wolność zrzeszania się.
2. Zakazane są zrzeszenia, których cel lub działalność są sprzeczne z Konstytucją
lub ustawą. O odmowie rejestracji lub zakazie działania takiego zrzeszenia orzeka
sąd.
3. Ustawa określa rodzaje zrzeszeń podlegających sądowej rejestracji, tryb tej rejestracji
oraz formy nadzoru nad tymi zrzeszeniami.
Art. 59.
1. Zapewnia się wolność zrzeszania się w związkach zawodowych, organizacjach
społeczno-zawodowych rolników oraz w organizacjach pracodawców.
2. Związki zawodowe oraz pracodawcy i ich organizacje mają prawo do rokowań,
w szczególności w celu rozwiązywania sporów zbiorowych, oraz do zawierania
układów zbiorowych pracy i innych porozumień.
3. Związkom zawodowym przysługuje prawo do organizowania strajków pracowniczych
i innych form protestu w granicach określonych w ustawie. Ze względu
na dobro publiczne ustawa może ograniczyć prowadzenie strajku lub zakazać go
w odniesieniu do określonych kategorii pracowników lub w określonych dziedzinach.
4. Zakres wolności zrzeszania się w związkach zawodowych i organizacjach pracodawców
oraz innych wolności związkowych może podlegać tylko takim ograniczeniom
ustawowym, jakie są dopuszczalne przez wiążące Rzeczpospolitą
Polską umowy międzynarodowe.
©Kancelaria Sejmu s. 12/12
2009-11-16
Art. 60.
Obywatele polscy korzystający z pełni praw publicznych mają prawo dostępu do
służby publicznej na jednakowych zasadach.
Art. 61.
1. Obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy
publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również
uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego,
a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w
jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym
lub majątkiem Skarbu Państwa.
2. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp
na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych
wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu.
3. Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze
względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów
gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub
ważnego interesu gospodarczego państwa.
4. Tryb udzielania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, określają ustawy, a w
odniesieniu do Sejmu i Senatu ich regulaminy.
Art. 62.
1. Obywatel polski ma prawo udziału w referendum oraz prawo wybierania Prezydenta
Rzeczypospolitej, posłów, senatorów i przedstawicieli do organów samorządu
terytorialnego, jeżeli najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat.
2. Prawo udziału w referendum oraz prawo wybierania nie przysługuje osobom,
które prawomocnym orzeczeniem sądowym są ubezwłasnowolnione lub pozbawione
praw publicznych albo wyborczych.
Art. 63.
Każdy ma prawo składać petycje, wnioski i skargi w interesie publicznym, własnym
lub innej osoby za jej zgodą do organów władzy publicznej oraz do organizacji i
instytucji społecznych w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z
zakresu administracji publicznej. Tryb rozpatrywania petycji, wniosków i skarg
określa ustawa.
WOLNOŚCI I PRAWA EKONOMICZNE, SOCJALNE I KULTURALNE
Art. 64.
1. Każdy ma prawo do własności, innych praw majątkowych oraz prawo dziedziczenia.
2. Własność, inne prawa majątkowe oraz prawo dziedziczenia podlegają równej dla
wszystkich ochronie prawnej.
©Kancelaria Sejmu s. 13/13
2009-11-16
3. Własność może być ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim
nie narusza ona istoty prawa własności.
Art. 65.
1. Każdemu zapewnia się wolność wyboru i wykonywania zawodu oraz wyboru
miejsca pracy. Wyjątki określa ustawa.
2. Obowiązek pracy może być nałożony tylko przez ustawę.
3. Stałe zatrudnianie dzieci do lat 16 jest zakazane. Formy i charakter dopuszczalnego
zatrudniania określa ustawa.
4. Minimalną wysokość wynagrodzenia za pracę lub sposób ustalania tej wysokości
określa ustawa.
5. Władze publiczne prowadzą politykę zmierzającą do pełnego, produktywnego
zatrudnienia poprzez realizowanie programów zwalczania bezrobocia, w tym
organizowanie i wspieranie poradnictwa i szkolenia zawodowego oraz robót publicznych
i prac interwencyjnych.
Art. 66.
1. Każdy ma prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Sposób realizacji
tego prawa oraz obowiązki pracodawcy określa ustawa.
2. Pracownik ma prawo do określonych w ustawie dni wolnych od pracy i corocznych
płatnych urlopów; maksymalne normy czasu pracy określa ustawa.
Art. 67.
1. Obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy
ze względu na chorobę lub inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku emerytalnego.
Zakres i formy zabezpieczenia społecznego określa ustawa.
2. Obywatel pozostający bez pracy nie z własnej woli i nie mający innych środków
utrzymania ma prawo do zabezpieczenia społecznego, którego zakres i formy
określa ustawa.
Art. 68.
1. Każdy ma prawo do ochrony zdrowia.
2. Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają
równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków
publicznych. Warunki i zakres udzielania świadczeń określa ustawa.
3. Władze publiczne są obowiązane do zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej
dzieciom, kobietom ciężarnym, osobom niepełnosprawnym i osobom w podeszłym
wieku.
4. Władze publiczne są obowiązane do zwalczania chorób epidemicznych i zapobiegania
negatywnym dla zdrowia skutkom degradacji środowiska.
5. Władze publiczne popierają rozwój kultury fizycznej, zwłaszcza wśród dzieci i
młodzieży.
©Kancelaria Sejmu s. 14/14
2009-11-16
Art. 69.
Osobom niepełnosprawnym władze publiczne udzielają, zgodnie z ustawą, pomocy
w zabezpieczaniu egzystencji, przysposobieniu do pracy oraz komunikacji społecznej.
Art. 70.
1. Każdy ma prawo do nauki. Nauka do 18 roku życia jest obowiązkowa. Sposób
wykonywania obowiązku szkolnego określa ustawa.
2. Nauka w szkołach publicznych jest bezpłatna. Ustawa może dopuścić świadczenie
niektórych usług edukacyjnych przez publiczne szkoły wyższe za odpłatnością.
3. Rodzice mają wolność wyboru dla swoich dzieci szkół innych niż publiczne.
Obywatele i instytucje mają prawo zakładania szkół podstawowych, ponadpodstawowych
i wyższych oraz zakładów wychowawczych. Warunki zakładania i
działalności szkół niepublicznych oraz udziału władz publicznych w ich finansowaniu,
a także zasady nadzoru pedagogicznego nad szkołami i zakładami wychowawczymi,
określa ustawa.
4. Władze publiczne zapewniają obywatelom powszechny i równy dostęp do wykształcenia.
W tym celu tworzą i wspierają systemy indywidualnej pomocy finansowej
i organizacyjnej dla uczniów i studentów. Warunki udzielania pomocy
określa ustawa.
5. Zapewnia się autonomię szkół wyższych na zasadach określonych w ustawie.
Art. 71.
1. Państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej uwzględnia dobro rodziny.
Rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza
wielodzietne i niepełne, mają prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych.
2. Matka przed i po urodzeniu dziecka ma prawo do szczególnej pomocy władz publicznych,
której zakres określa ustawa.
Art. 72.
1. Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka. Każdy ma prawo żądać
od organów władzy publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem,
wyzyskiem i demoralizacją.
2. Dziecko pozbawione opieki rodzicielskiej ma prawo do opieki i pomocy władz
publicznych.
3. W toku ustalania praw dziecka organy władzy publicznej oraz osoby odpowiedzialne
za dziecko są obowiązane do wysłuchania i w miarę możliwości
uwzględnienia zdania dziecka.
4. Ustawa określa kompetencje i sposób powoływania Rzecznika Praw Dziecka.
©Kancelaria Sejmu s. 15/15
2009-11-16
Art. 73.
Każdemu zapewnia się wolność twórczości artystycznej, badań naukowych oraz
ogłaszania ich wyników, wolność nauczania, a także wolność korzystania z dóbr
kultury.
Art. 74.
1. Władze publiczne prowadzą politykę zapewniającą bezpieczeństwo ekologiczne
współczesnemu i przyszłym pokoleniom.
2. Ochrona środowiska jest obowiązkiem władz publicznych.
3. Każdy ma prawo do informacji o stanie i ochronie środowiska.
4. Władze publiczne wspierają działania obywateli na rzecz ochrony i poprawy stanu
środowiska.
Art. 75.
1. Władze publiczne prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych
obywateli, w szczególności przeciwdziałają bezdomności, wspierają
rozwój budownictwa socjalnego oraz popierają działania obywateli zmierzające
do uzyskania własnego mieszkania.
2. Ochronę praw lokatorów określa ustawa.
Art. 76.
Władze publiczne chronią konsumentów, użytkowników i najemców przed działaniami
zagrażającymi ich zdrowiu, prywatności i bezpieczeństwu oraz przed nieuczciwymi
praktykami rynkowymi. Zakres tej ochrony określa ustawa.
ŚRODKI OCHRONY WOLNOŚCI I PRAW
Art. 77.
1. Każdy ma prawo do wynagrodzenia szkody, jaka została mu wyrządzona przez
niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej.
2. Ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych
wolności lub praw.
Art. 78.
Każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej
instancji. Wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżania określa ustawa.
Art. 79.
1. Każdy, czyje konstytucyjne wolności lub prawa zostały naruszone, ma prawo, na
zasadach określonych w ustawie, wnieść skargę do Trybunału Konstytucyjnego
w sprawie zgodności z Konstytucją ustawy lub innego aktu normatywnego, na
podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o
©Kancelaria Sejmu s. 16/16
2009-11-16
jego wolnościach lub prawach albo o jego obowiązkach określonych w Konstytucji.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy praw określonych w art. 56.
Art. 80.
Każdy ma prawo wystąpienia, na zasadach określonych w ustawie, do Rzecznika
Praw Obywatelskich z wnioskiem o pomoc w ochronie swoich wolności lub praw
naruszonych przez organy władzy publicznej.
Art. 81.
Praw określonych w art. 65 ust. 4 i 5, art. 66, art. 69, art. 71 i art. 74-76 można dochodzić
w granicach określonych w ustawie.
OBOWIĄZKI
Art. 82.
Obowiązkiem obywatela polskiego jest wierność Rzeczypospolitej Polskiej oraz troska
o dobro wspólne.
Art. 83.
Każdy ma obowiązek przestrzegania prawa Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 84.
Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym
podatków, określonych w ustawie.
Art. 85.
1. Obowiązkiem obywatela polskiego jest obrona Ojczyzny.
2. Zakres obowiązku służby wojskowej określa ustawa.
3. Obywatel, któremu przekonania religijne lub wyznawane zasady moralne nie pozwalają
na odbywanie służby wojskowej, może być obowiązany do służby zastępczej
na zasadach określonych w ustawie.
Art. 86.
Każdy jest obowiązany do dbałości o stan środowiska i ponosi odpowiedzialność za
spowodowane przez siebie jego pogorszenie. Zasady tej odpowiedzialności określa
ustawa.
©Kancelaria Sejmu s. 17/17
2009-11-16
Rozdział III
ŹRÓDŁA PRAWA
Art. 87.
1. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są:
Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.
2. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na
obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego.
Art. 88.
1. Warunkiem wejścia w życie ustaw, rozporządzeń oraz aktów prawa miejscowego
jest ich ogłoszenie.
2. Zasady i tryb ogłaszania aktów normatywnych określa ustawa.
3. Umowy międzynarodowe ratyfikowane za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie
są ogłaszane w trybie wymaganym dla ustaw. Zasady ogłaszania innych umów
międzynarodowych określa ustawa.
Art. 89.
1. Ratyfikacja przez Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej i jej wypowiedzenie
wymaga uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie, jeżeli umowa dotyczy:
1) pokoju, sojuszy, układów politycznych lub układów wojskowych,
2) wolności, praw lub obowiązków obywatelskich określonych w Konstytucji,
3) członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w organizacji międzynarodowej,
4) znacznego obciążenia państwa pod względem finansowym,
5) spraw uregulowanych w ustawie lub w których Konstytucja wymaga ustawy.
2. O zamiarze przedłożenia Prezydentowi Rzeczypospolitej do ratyfikacji umów
międzynarodowych, których ratyfikacja nie wymaga zgody wyrażonej w ustawie,
Prezes Rady Ministrów zawiadamia Sejm.
3. Zasady oraz tryb zawierania, ratyfikowania i wypowiadania umów międzynarodowych
określa ustawa.
Art. 90
1. Rzeczpospolita Polska może na podstawie umowy międzynarodowej przekazać
organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu kompetencje
organów władzy państwowej w niektórych sprawach.
2. Ustawa wyrażająca zgodę na ratyfikację umowy międzynarodowej, o której mowa
w ust. 1, jest uchwalana przez Sejm większością 2/3 głosów w obecności co
©Kancelaria Sejmu s. 18/18
2009-11-16
najmniej połowy ustawowej liczby posłów oraz przez Senat większością 2/3
głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby senatorów.
3. Wyrażenie zgody na ratyfikację takiej umowy może być uchwalone w referendum
ogólnokrajowym zgodnie z przepisem art. 125.
4. Uchwałę w sprawie wyboru trybu wyrażenia zgody na ratyfikację podejmuje
Sejm bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej
liczby posłów.
Art. 91.
1. Ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest
bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania
ustawy.
2. Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie
ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.
3. Jeżeli wynika to z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy konstytuującej
organizację międzynarodową, prawo przez nią stanowione jest stosowane
bezpośrednio, mając pierwszeństwo w przypadku kolizji z ustawami.
Art. 92.
1. Rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie
szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania.
Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i
zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu.
2. Organ upoważniony do wydania rozporządzenia nie może przekazać swoich
kompetencji, o których mowa w ust. 1, innemu organowi.
Art. 93.
1. Uchwały Rady Ministrów oraz zarządzenia Prezesa Rady Ministrów i ministrów
mają charakter wewnętrzny i obowiązują tylko jednostki organizacyjnie podległe
organowi wydającemu te akty.
2. Zarządzenia są wydawane tylko na podstawie ustawy. Nie mogą one stanowić
podstawy decyzji wobec obywateli, osób prawnych oraz innych podmiotów.
3. Uchwały i zarządzenia podlegają kontroli co do ich zgodności z powszechnie
obowiązującym prawem.
Art. 94.
Organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na
podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa
miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów. Zasady i tryb wydawania
aktów prawa miejscowego określa ustawa.
©Kancelaria Sejmu s. 19/19
2009-11-16
Rozdział IV
SEJM I SENAT
Art. 95.
1. Władzę ustawodawczą w Rzeczypospolitej Polskiej sprawują Sejm i Senat.
2. Sejm sprawuje kontrolę nad działalnością Rady Ministrów w zakresie określonym
przepisami Konstytucji i ustaw.
WYBORY I KADENCJA
Art. 96.
1. Sejm składa się z 460 posłów.
2. Wybory do Sejmu są powszechne, równe, bezpośrednie i proporcjonalne oraz
odbywają się w głosowaniu tajnym.
Art. 97.
1. Senat składa się ze 100 senatorów.
2. Wybory do Senatu są powszechne, bezpośrednie i odbywają się w głosowaniu
tajnym.
Art. 98.
1. Sejm i Senat są wybierane na czteroletnie kadencje. Kadencje Sejmu i Senatu
rozpoczynają się z dniem zebrania się Sejmu na pierwsze posiedzenie i trwają do
dnia poprzedzającego dzień zebrania się Sejmu następnej kadencji.
2. Wybory do Sejmu i Senatu zarządza Prezydent Rzeczypospolitej nie później niż
na 90 dni przed upływem 4 lat od rozpoczęcia kadencji Sejmu i Senatu, wyznaczając
wybory na dzień wolny od pracy, przypadający w ciągu 30 dni przed
upływem 4 lat od rozpoczęcia kadencji Sejmu i Senatu.
3. Sejm może skrócić swoją kadencję uchwałą podjętą większością co najmniej 2/3
głosów ustawowej liczby posłów. Skrócenie kadencji Sejmu oznacza jednoczesne
skrócenie kadencji Senatu. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.
4. Prezydent Rzeczypospolitej, po zasięgnięciu opinii Marszałka Sejmu i Marszałka
Senatu, może w przypadkach określonych w Konstytucji zarządzić skrócenie
kadencji Sejmu. Wraz ze skróceniem kadencji Sejmu skrócona zostaje również
kadencja Senatu.
5. Prezydent Rzeczypospolitej, zarządzając skrócenie kadencji Sejmu, zarządza
jednocześnie wybory do Sejmu i Senatu i wyznacza ich datę na dzień przypadający
nie później niż w ciągu 45 dni od dnia zarządzenia skrócenia kadencji Sejmu.
Prezydent Rzeczypospolitej zwołuje pierwsze posiedzenie nowo wybranego
Sejmu nie później niż na 15 dzień po dniu przeprowadzenia wyborów.
6. W razie skrócenia kadencji Sejmu stosuje się odpowiednio przepis ust. 1.
©Kancelaria Sejmu s. 20/20
2009-11-16
Art. 99.
1. Wybrany do Sejmu może być obywatel polski mający prawo wybierania, który
najpóźniej w dniu wyborów kończy 21 lat.
2. Wybrany do Senatu może być obywatel polski mający prawo wybierania, który
najpóźniej w dniu wyborów kończy 30 lat.
3. Wybraną do Sejmu lub do Senatu nie może być osoba skazana prawomocnym
wyrokiem na karę pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne ścigane z
oskarżenia publicznego.
Art. 100.
1. Kandydatów na posłów i senatorów mogą zgłaszać partie polityczne oraz wyborcy.
2. Nie można kandydować równocześnie do Sejmu i Senatu.
3. Zasady i tryb zgłaszania kandydatów i przeprowadzania wyborów oraz warunki
ważności wyborów określa ustawa.
Art. 101.
1. Ważność wyborów do Sejmu i Senatu stwierdza Sąd Najwyższy.
2. Wyborcy przysługuje prawo zgłoszenia do Sądu Najwyższego protestu przeciwko
ważności wyborów na zasadach określonych w ustawie.
POSŁOWIE I SENATOROWIE
Art. 102.
Nie można być równocześnie posłem i senatorem.
Art. 103.
1. Mandatu posła nie można łączyć z funkcją Prezesa Narodowego Banku Polskiego,
Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika
Praw Dziecka i ich zastępców, członka Rady Polityki Pieniężnej, członka
Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, ambasadora oraz z zatrudnieniem w Kancelarii
Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej lub z
zatrudnieniem w administracji rządowej. Zakaz ten nie dotyczy członków Rady
Ministrów i sekretarzy stanu w administracji rządowej.
2. Sędzia, prokurator, urzędnik służby cywilnej, żołnierz pozostający w czynnej
służbie wojskowej, funkcjonariusz policji oraz funkcjonariusz służb ochrony
państwa nie mogą sprawować mandatu poselskiego.
3. Inne przypadki zakazu łączenia mandatu poselskiego z funkcjami publicznymi
oraz zakazu jego sprawowania może określić ustawa.
Art. 104.
1. Posłowie są przedstawicielami Narodu. Nie wiążą ich instrukcje wyborców.
©Kancelaria Sejmu s. 21/21
2009-11-16
2. Przed rozpoczęciem sprawowania mandatu posłowie składają przed Sejmem następujące
ślubowanie:
"Uroczyście ślubuję rzetelnie i sumiennie wykonywać obowiązki wobec
Narodu, strzec suwerenności i interesów Państwa, czynić wszystko dla pomyślności
Ojczyzny i dobra obywateli, przestrzegać Konstytucji i innych
praw Rzeczypospolitej Polskiej."
Ślubowanie może być złożone z dodaniem zdania "Tak mi dopomóż Bóg".
3. Odmowa złożenia ślubowania oznacza zrzeczenie się mandatu.
Art. 105.
1. Poseł nie może być pociągnięty do odpowiedzialności za swoją działalność
wchodzącą w zakres sprawowania mandatu poselskiego ani w czasie jego trwania,
ani po jego wygaśnięciu. Za taką działalność poseł odpowiada wyłącznie
przed Sejmem, a w przypadku naruszenia praw osób trzecich może być pociągnięty
do odpowiedzialności sądowej tylko za zgodą Sejmu.
2. Od dnia ogłoszenia wyników wyborów do dnia wygaśnięcia mandatu poseł nie
może być pociągnięty bez zgody Sejmu do odpowiedzialności karnej.
3. Postępowanie karne wszczęte wobec osoby przed dniem wyboru jej na posła
ulega na żądanie Sejmu zawieszeniu do czasu wygaśnięcia mandatu. W takim
przypadku ulega również zawieszeniu na ten czas bieg przedawnienia w postępowaniu
karnym.
4. Poseł może wyrazić zgodę na pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej. W
takim przypadku nie stosuje się przepisów ust. 2 i 3.
5. Poseł nie może być zatrzymany lub aresztowany bez zgody Sejmu, z wyjątkiem
ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa i jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne
do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie
powiadamia się Marszałka Sejmu, który może nakazać natychmiastowe
zwolnienie zatrzymanego.
6. Szczegółowe zasady pociągania posłów do odpowiedzialności karnej oraz tryb
postępowania określa ustawa.
Art. 106.
Warunki niezbędne do skutecznego wypełniania obowiązków poselskich oraz ochronę
praw wynikających ze sprawowania mandatu określa ustawa.
Art. 107.
1. W zakresie określonym ustawą poseł nie może prowadzić działalności gospodarczej
z osiąganiem korzyści z majątku Skarbu Państwa lub samorządu terytorialnego
ani nabywać tego majątku.
2. Za naruszenie zakazów, o których mowa w ust. 1, poseł, uchwałą Sejmu podjętą
na wniosek Marszałka Sejmu, może być pociągnięty do odpowiedzialności
przed Trybunałem Stanu, który orzeka w przedmiocie pozbawienia mandatu.
©Kancelaria Sejmu s. 22/22
2009-11-16
Art. 108.
Do senatorów stosuje się odpowiednio przepisy art. 103-107.
ORGANIZACJA I DZIAŁANIE
Art. 109.
1. Sejm i Senat obradują na posiedzeniach.
2. Pierwsze posiedzenia Sejmu i Senatu Prezydent Rzeczypospolitej zwołuje na
dzień przypadający w ciągu 30 dni od dnia wyborów, z wyjątkiem przypadków
określonych w art. 98 ust. 3 i 5.
Art. 110.
1. Sejm wybiera ze swojego grona Marszałka Sejmu i wicemarszałków.
2. Marszałek Sejmu przewodniczy obradom Sejmu, strzeże praw Sejmu oraz reprezentuje
Sejm na zewnątrz.
3. Sejm powołuje komisje stałe oraz może powoływać komisje nadzwyczajne.
Art. 111.
1. Sejm może powołać komisję śledczą do zbadania określonej sprawy.
2. Tryb działania komisji śledczej określa ustawa.
Art. 112.
Organizację wewnętrzną i porządek prac Sejmu oraz tryb powoływania i działalności
jego organów, jak też sposób wykonywania konstytucyjnych i ustawowych obowiązków
organów państwowych wobec Sejmu określa regulamin Sejmu uchwalony
przez Sejm.
Art. 113.
Posiedzenia Sejmu są jawne. Jeżeli wymaga tego dobro państwa, Sejm może bezwzględną
większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby
posłów uchwalić tajność obrad.
Art. 114.
1. W przypadkach określonych w Konstytucji Sejm i Senat, obradując wspólnie
pod przewodnictwem Marszałka Sejmu lub w jego zastępstwie Marszałka Senatu,
działają jako Zgromadzenie Narodowe.
2. Zgromadzenie Narodowe uchwala swój regulamin.
Art. 115.
1. Prezes Rady Ministrów i pozostali członkowie Rady Ministrów mają obowiązek
udzielenia odpowiedzi na interpelacje i zapytania poselskie w ciągu 21 dni.
©Kancelaria Sejmu s. 23/23
2009-11-16
2. Prezes Rady Ministrów i pozostali członkowie Rady Ministrów mają obowiązek
udzielenia odpowiedzi w sprawach bieżących na każdym posiedzeniu Sejmu.
Art. 116.
1. Sejm decyduje w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej o stanie wojny i o zawarciu
pokoju.
2. Sejm może podjąć uchwałę o stanie wojny jedynie w razie zbrojnej napaści na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy z umów międzynarodowych wynika
zobowiązanie do wspólnej obrony przeciwko agresji. Jeżeli Sejm nie może
się zebrać na posiedzenie, o stanie wojny postanawia Prezydent Rzeczypospolitej.
Art. 117.
Zasady użycia Sił Zbrojnych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej określa ratyfikowana
umowa międzynarodowa lub ustawa. Zasady pobytu obcych wojsk na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i zasady przemieszczania się ich przez to terytorium
określają ratyfikowane umowy międzynarodowe lub ustawy.
Art. 118.
1. Inicjatywa ustawodawcza przysługuje posłom, Senatowi, Prezydentowi Rzeczypospolitej
i Radzie Ministrów.
2. Inicjatywa ustawodawcza przysługuje również grupie co najmniej 100 000 obywateli
mających prawo wybierania do Sejmu. Tryb postępowania w tej sprawie
określa ustawa.
3. Wnioskodawcy, przedkładając Sejmowi projekt ustawy, przedstawiają skutki finansowe
jej wykonania.
Art. 119.
1. Sejm rozpatruje projekt ustawy w trzech czytaniach.
2. Prawo wnoszenia poprawek do projektu ustawy w czasie rozpatrywania go przez
Sejm przysługuje wnioskodawcy projektu, posłom i Radzie Ministrów.
3. Marszałek Sejmu może odmówić poddania pod głosowanie poprawki, która
uprzednio nie była przedłożona komisji.
4. Wnioskodawca może wycofać projekt ustawy w toku postępowania ustawodawczego
w Sejmie do czasu zakończenia drugiego czytania projektu.
Art. 120.
Sejm uchwala ustawy zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy
ustawowej liczby posłów, chyba że Konstytucja przewiduje inną większość. W tym
samym trybie Sejm podejmuje uchwały, jeżeli ustawa lub uchwała Sejmu nie stanowi
inaczej.
Art. 121.
1. Ustawę uchwaloną przez Sejm Marszałek Sejmu przekazuje Senatowi.
©Kancelaria Sejmu s. 24/24
2009-11-16
2. Senat w ciągu 30 dni od dnia przekazania ustawy może ją przyjąć bez zmian,
uchwalić poprawki albo uchwalić odrzucenie jej w całości. Jeżeli Senat w ciągu
30 dni od dnia przekazania ustawy nie podejmie stosownej uchwały, ustawę
uznaje się za uchwaloną w brzmieniu przyjętym przez Sejm.
3. Uchwałę Senatu odrzucającą ustawę albo poprawkę zaproponowaną w uchwale
Senatu uważa się za przyjętą, jeżeli Sejm nie odrzuci jej bezwzględną większością
głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów.
Art. 122.
1. Po zakończeniu postępowania określonego w art. 121 Marszałek Sejmu przedstawia
uchwaloną ustawę do podpisu Prezydentowi Rzeczypospolitej.
2. Prezydent Rzeczypospolitej podpisuje ustawę w ciągu 21 dni od dnia przedstawienia
i zarządza jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Przed podpisaniem ustawy Prezydent Rzeczypospolitej może wystąpić do Trybunału
Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie zgodności ustawy z Konstytucją.
Prezydent Rzeczypospolitej nie może odmówić podpisania ustawy, którą
Trybunał Konstytucyjny uznał za zgodną z Konstytucją.
4. Prezydent Rzeczypospolitej odmawia podpisania ustawy, którą Trybunał Konstytucyjny
uznał za niezgodną z Konstytucją. Jeżeli jednak niezgodność z Konstytucją
dotyczy poszczególnych przepisów ustawy, a Trybunał Konstytucyjny
nie orzeknie, że są one nierozerwalnie związane z całą ustawą, Prezydent Rzeczypospolitej,
po zasięgnięciu opinii Marszałka Sejmu, podpisuje ustawę z pominięciem
przepisów uznanych za niezgodne z Konstytucją albo zwraca ustawę
Sejmowi w celu usunięcia niezgodności.
5. Jeżeli Prezydent Rzeczypospolitej nie wystąpił z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego
w trybie ust. 3, może z umotywowanym wnioskiem przekazać
ustawę Sejmowi do ponownego rozpatrzenia. Po ponownym uchwaleniu ustawy
przez Sejm większością 3/5 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej
liczby posłów Prezydent Rzeczypospolitej w ciągu 7 dni podpisuje ustawę i zarządza
jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. W razie
ponownego uchwalenia ustawy przez Sejm Prezydentowi Rzeczypospolitej nie
przysługuje prawo wystąpienia do Trybunału Konstytucyjnego w trybie ust. 3.
6. Wystąpienie Prezydenta Rzeczypospolitej do Trybunału Konstytucyjnego z
wnioskiem w sprawie zgodności ustawy z Konstytucją lub z wnioskiem do Sejmu
o ponowne rozpatrzenie ustawy wstrzymuje bieg, określonego w ust. 2, terminu
do podpisania ustawy.
Art. 123.
1. Rada Ministrów może uznać uchwalony przez siebie projekt ustawy za pilny, z
wyjątkiem projektów ustaw podatkowych, ustaw dotyczących wyboru Prezydenta
Rzeczypospolitej, Sejmu, Senatu oraz organów samorządu terytorialnego,
ustaw regulujących ustrój i właściwość władz publicznych, a także kodeksów.
2. Regulamin Sejmu oraz regulamin Senatu określają odrębności w postępowaniu
ustawodawczym w sprawie projektu pilnego.
©Kancelaria Sejmu s. 25/25
2009-11-16
3. W postępowaniu w sprawie ustawy, której projekt został uznany za pilny, termin
jej rozpatrzenia przez Senat wynosi 14 dni, a termin podpisania ustawy przez
Prezydenta Rzeczypospolitej wynosi 7 dni.
Art. 124.
Do Senatu stosuje się odpowiednio przepisy art. 110, art. 112, art. 113 i art. 120.
REFERENDUM
Art. 125.
1. W sprawach o szczególnym znaczeniu dla państwa może być przeprowadzone
referendum ogólnokrajowe.
2. Referendum ogólnokrajowe ma prawo zarządzić Sejm bezwzględną większością
głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów lub Prezydent
Rzeczypospolitej za zgodą Senatu wyrażoną bezwzględną większością głosów w
obecności co najmniej połowy ustawowej liczby senatorów.
3. Jeżeli w referendum ogólnokrajowym wzięło udział więcej niż połowa uprawnionych
do głosowania, wynik referendum jest wiążący.
4. Ważność referendum ogólnokrajowego oraz referendum, o którym mowa w art.
235 ust. 6, stwierdza Sąd Najwyższy.
5. Zasady i tryb przeprowadzania referendum określa ustawa.
Rozdział V
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Art. 126.
1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej jest najwyższym przedstawicielem Rzeczypospolitej
Polskiej i gwarantem ciągłości władzy państwowej.
2. Prezydent Rzeczypospolitej czuwa nad przestrzeganiem Konstytucji, stoi na
straży suwerenności i bezpieczeństwa państwa oraz nienaruszalności i niepodzielności
jego terytorium.
3. Prezydent Rzeczypospolitej wykonuje swoje zadania w zakresie i na zasadach
określonych w Konstytucji i ustawach.
Art. 127.
1. Prezydent Rzeczypospolitej jest wybierany przez Naród w wyborach powszechnych,
równych, bezpośrednich i w głosowaniu tajnym.
2. Prezydent Rzeczypospolitej jest wybierany na pięcioletnią kadencję i może być
ponownie wybrany tylko raz.
3. Na Prezydenta Rzeczypospolitej może być wybrany obywatel polski, który najpóźniej
w dniu wyborów kończy 35 lat i korzysta z pełni praw wyborczych do
©Kancelaria Sejmu s. 26/26
2009-11-16
Sejmu. Kandydata zgłasza co najmniej 100 000 obywateli mających prawo wybierania
do Sejmu.
4. Na Prezydenta Rzeczypospolitej wybrany zostaje kandydat, który otrzymał więcej
niż połowę ważnie oddanych głosów. Jeżeli żaden z kandydatów nie uzyska
wymaganej większości, czternastego dnia po pierwszym głosowaniu przeprowadza
się ponowne głosowanie.
5. W ponownym głosowaniu wyboru dokonuje się spośród dwóch kandydatów,
którzy w pierwszym głosowaniu otrzymali kolejno największą liczbę głosów.
Jeżeli którykolwiek z tych dwóch kandydatów wycofa zgodę na kandydowanie,
utraci prawo wyborcze lub umrze, w jego miejsce do wyborów w ponownym
głosowaniu dopuszcza się kandydata, który otrzymał kolejno największą liczbę
głosów w pierwszym głosowaniu. W takim przypadku datę ponownego głosowania
odracza się o dalszych 14 dni.
6. Na Prezydenta Rzeczypospolitej wybrany zostaje kandydat, który w ponownym
głosowaniu otrzymał więcej głosów.
7. Zasady i tryb zgłaszania kandydatów i przeprowadzania wyborów oraz warunki
ważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej określa ustawa.
Art. 128.
1. Kadencja Prezydenta Rzeczypospolitej rozpoczyna się w dniu objęcia przez niego
urzędu.
2. Wybory Prezydenta Rzeczypospolitej zarządza Marszałek Sejmu na dzień przypadający
nie wcześniej niż na 100 dni i nie później niż na 75 dni przed upływem
kadencji urzędującego Prezydenta Rzeczypospolitej, a w razie opróżnienia urzędu
Prezydenta Rzeczypospolitej - nie później niż w czternastym dniu po opróżnieniu
urzędu, wyznaczając datę wyborów na dzień wolny od pracy przypadający
w ciągu 60 dni od dnia zarządzenia wyborów.
Art. 129.
1. Ważność wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej stwierdza Sąd Najwyższy.
2. Wyborcy przysługuje prawo zgłoszenia do Sądu Najwyższego protestu przeciwko
ważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej na zasadach określonych w
ustawie.
3. W razie stwierdzenia nieważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej przeprowadza
się nowe wybory, na zasadach przewidzianych w art. 128 ust. 2 dla
przypadku opróżnienia urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej.
Art. 130.
Prezydent Rzeczypospolitej obejmuje urząd po złożeniu wobec Zgromadzenia Narodowego
następującej przysięgi:
"Obejmując z woli Narodu urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
uroczyście przysięgam, że dochowam wierności postanowieniom Konstytucji,
będę strzegł niezłomnie godności Narodu, niepodległości i bezpieczeństwa
Państwa, a dobro Ojczyzny oraz pomyślność obywateli będą dla mnie
zawsze najwyższym nakazem".
©Kancelaria Sejmu s. 27/27
2009-11-16
Przysięga może być złożona z dodaniem zdania "Tak mi dopomóż Bóg".
Art. 131.
1. Jeżeli Prezydent Rzeczypospolitej nie może przejściowo sprawować urzędu, zawiadamia
o tym Marszałka Sejmu, który tymczasowo przejmuje obowiązki Prezydenta
Rzeczypospolitej. Gdy Prezydent Rzeczypospolitej nie jest w stanie zawiadomić
Marszałka Sejmu o niemożności sprawowania urzędu, wówczas o
stwierdzeniu przeszkody w sprawowaniu urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej
rozstrzyga Trybunał Konstytucyjny na wniosek Marszałka Sejmu. W razie
uznania przejściowej niemożności sprawowania urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej
Trybunał Konstytucyjny powierza Marszałkowi Sejmu tymczasowe
wykonywanie obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej.
2. Marszałek Sejmu tymczasowo, do czasu wyboru nowego Prezydenta Rzeczypospolitej,
wykonuje obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej w razie:
1) śmierci Prezydenta Rzeczypospolitej,
2) zrzeczenia się urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej,
3) stwierdzenia nieważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej lub innych
przyczyn nieobjęcia urzędu po wyborze,
4) uznania przez Zgromadzenie Narodowe trwałej niezdolności Prezydenta
Rzeczypospolitej do sprawowania urzędu ze względu na stan zdrowia,
uchwałą podjętą większością co najmniej 2/3 głosów ustawowej liczby
członków Zgromadzenia Narodowego,
5) złożenia Prezydenta Rzeczypospolitej z urzędu orzeczeniem Trybunału Stanu.
3. Jeżeli Marszałek Sejmu nie może wykonywać obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej,
obowiązki te przejmuje Marszałek Senatu.
4. Osoba wykonująca obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej nie może postanowić
o skróceniu kadencji Sejmu.
Art. 132.
Prezydent Rzeczypospolitej nie może piastować żadnego innego urzędu ani pełnić
żadnej funkcji publicznej, z wyjątkiem tych, które są związane ze sprawowanym
urzędem.
Art. 133.
1. Prezydent Rzeczypospolitej jako reprezentant państwa w stosunkach zewnętrznych:
1) ratyfikuje i wypowiada umowy międzynarodowe, o czym zawiadamia Sejm
i Senat,
2) mianuje i odwołuje pełnomocnych przedstawicieli Rzeczypospolitej Polskiej
w innych państwach i przy organizacjach międzynarodowych,
3) przyjmuje listy uwierzytelniające i odwołujące akredytowanych przy nim
przedstawicieli dyplomatycznych innych państw i organizacji międzynarodowych.
©Kancelaria Sejmu s. 28/28
2009-11-16
2. Prezydent Rzeczypospolitej przed ratyfikowaniem umowy międzynarodowej
może zwrócić się do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie jej
zgodności z Konstytucją.
3. Prezydent Rzeczypospolitej w zakresie polityki zagranicznej współdziała z Prezesem
Rady Ministrów i właściwym ministrem.
Art. 134.
1. Prezydent Rzeczypospolitej jest najwyższym zwierzchnikiem Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W czasie pokoju Prezydent Rzeczypospolitej sprawuje zwierzchnictwo nad Siłami
Zbrojnymi za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej.
3. Prezydent Rzeczypospolitej mianuje Szefa Sztabu Generalnego i dowódców rodzajów
Sił Zbrojnych na czas określony. Czas trwania kadencji, tryb i warunki
odwołania przed jej upływem określa ustawa.
4. Na czas wojny Prezydent Rzeczypospolitej, na wniosek Prezesa Rady Ministrów,
mianuje Naczelnego Dowódcę Sił Zbrojnych. W tym samym trybie może
on Naczelnego Dowódcę Sił Zbrojnych odwołać. Kompetencje Naczelnego Dowódcy
Sił Zbrojnych i zasady jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej
Polskiej określa ustawa.
5. Prezydent Rzeczypospolitej, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, nadaje
określone w ustawach stopnie wojskowe.
6. Kompetencje Prezydenta Rzeczypospolitej, związane ze zwierzchnictwem nad
Siłami Zbrojnymi, szczegółowo określa ustawa.
Art. 135.
Organem doradczym Prezydenta Rzeczypospolitej w zakresie wewnętrznego i zewnętrznego
bezpieczeństwa państwa jest Rada Bezpieczeństwa Narodowego.
Art. 136.
W razie bezpośredniego, zewnętrznego zagrożenia państwa Prezydent Rzeczypospolitej,
na wniosek Prezesa Rady Ministrów, zarządza powszechną lub częściową mobilizację
i użycie Sił Zbrojnych do obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 137.
Prezydent Rzeczypospolitej nadaje obywatelstwo polskie i wyraża zgodę na zrzeczenie
się obywatelstwa polskiego.
Art. 138.
Prezydent Rzeczypospolitej nadaje ordery i odznaczenia.
Art. 139.
Prezydent Rzeczypospolitej stosuje prawo łaski. Prawa łaski nie stosuje się do osób
skazanych przez Trybunał Stanu.
©Kancelaria Sejmu s. 29/29
2009-11-16
Art. 140.
Prezydent Rzeczypospolitej może zwracać się z orędziem do Sejmu, do Senatu lub
do Zgromadzenia Narodowego. Orędzia nie czyni się przedmiotem debaty.
Art. 141.
1. W sprawach szczególnej wagi Prezydent Rzeczypospolitej może zwołać Radę
Gabinetową. Radę Gabinetową tworzy Rada Ministrów obradująca pod przewodnictwem
Prezydenta Rzeczypospolitej.
2. Radzie Gabinetowej nie przysługują kompetencje Rady Ministrów.
Art. 142.
1. Prezydent Rzeczypospolitej wydaje rozporządzenia i zarządzenia na zasadach
określonych w art. 92 i art. 93.
2. Prezydent Rzeczypospolitej wydaje postanowienia w zakresie realizacji pozostałych
swoich kompetencji.
Art. 143.
Organem pomocniczym Prezydenta Rzeczypospolitej jest Kancelaria Prezydenta
Rzeczypospolitej. Prezydent Rzeczypospolitej nadaje statut Kancelarii oraz powołuje
i odwołuje Szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej.
Art. 144.
1. Prezydent Rzeczypospolitej, korzystając ze swoich konstytucyjnych i ustawowych
kompetencji, wydaje akty urzędowe.
2. Akty urzędowe Prezydenta Rzeczypospolitej wymagają dla swojej ważności
podpisu Prezesa Rady Ministrów, który przez podpisanie aktu ponosi odpowiedzialność
przed Sejmem.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy:
1) zarządzania wyborów do Sejmu i Senatu,
2) zwoływania pierwszego posiedzenia nowo wybranych Sejmu i Senatu,
3) skracania kadencji Sejmu w przypadkach określonych w Konstytucji,
4) inicjatywy ustawodawczej,
5) zarządzania referendum ogólnokrajowego,
6) podpisywania albo odmowy podpisania ustawy,
7) zarządzania ogłoszenia ustawy oraz umowy międzynarodowej w Dzienniku
Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej,
Cool

zwracania się z orędziem do Sejmu, do Senatu lub do Zgromadzenia Narodowego,
9) wniosku do Trybunału Konstytucyjnego,
10) wniosku o przeprowadzenie kontroli przez Najwyższą Izbę Kontroli,
11) desygnowania i powoływania Prezesa Rady Ministrów,
12) przyjmowania dymisji Rady Ministrów i powierzania jej tymczasowego pełnienia
obowiązków,
©Kancelaria Sejmu s. 30/30
2009-11-16
13) wniosku do Sejmu o pociągnięcie do odpowiedzialności przed Trybunałem
Stanu członka Rady Ministrów,
14) odwoływania ministra, któremu Sejm wyraził wotum nieufności,
15) zwoływania Rady Gabinetowej,
16) nadawania orderów i odznaczeń,
17) powoływania sędziów,
1 Cool

stosowania prawa łaski,
19) nadawania obywatelstwa polskiego i wyrażania zgody na zrzeczenie się
obywatelstwa polskiego,
20) powoływania Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego,
21) powoływania Prezesa i Wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego,
22) powoływania Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego,
23) powoływania prezesów Sądu Najwyższego oraz wiceprezesów Naczelnego
Sądu Administracyjnego,
24) wniosku do Sejmu o powołanie Prezesa Narodowego Banku Polskiego,
25) powoływania członków Rady Polityki Pieniężnej,
26) powoływania i odwoływania członków Rady Bezpieczeństwa Narodowego,
27) powoływania członków Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,
2 Cool

nadawania statutu Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej oraz powoływania
i odwoływania Szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej,
29) wydawania zarządzeń na zasadach określonych w art. 93,
30) zrzeczenia się urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej.
Art. 145.
1. Prezydent Rzeczypospolitej za naruszenie Konstytucji, ustawy lub za popełnienie
przestępstwa może być pociągnięty do odpowiedzialności przed Trybunałem
Stanu.
2. Postawienie Prezydenta Rzeczypospolitej w stan oskarżenia może nastąpić
uchwałą Zgromadzenia Narodowego, podjętą większością co najmniej 2/3 głosów
ustawowej liczby członków Zgromadzenia Narodowego na wniosek co
najmniej 140 członków Zgromadzenia Narodowego.
3. Z dniem podjęcia uchwały o postawieniu Prezydenta Rzeczypospolitej w stan
oskarżenia przed Trybunałem Stanu sprawowanie urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej
ulega zawieszeniu. Przepis art. 131 stosuje się odpowiednio.
Rozdział VI
RADA MINISTRÓW I ADMINISTRACJA RZĄDOWA
Art. 146.
1. Rada Ministrów prowadzi politykę wewnętrzną i zagraniczną Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Do Rady Ministrów należą sprawy polityki państwa nie zastrzeżone dla innych
organów państwowych i samorządu terytorialnego.
3. Rada Ministrów kieruje administracją rządową.
4. W zakresie i na zasadach określonych w Konstytucji i ustawach Rada Ministrów
w szczególności:
©Kancelaria Sejmu s. 31/31
2009-11-16
1) zapewnia wykonanie ustaw,
2) wydaje rozporządzenia,
3) koordynuje i kontroluje prace organów administracji rządowej,
4) chroni interesy Skarbu Państwa,
5) uchwala projekt budżetu państwa,
6) kieruje wykonaniem budżetu państwa oraz uchwala zamknięcie rachunków
państwowych i sprawozdanie z wykonania budżetu,
7) zapewnia bezpieczeństwo wewnętrzne państwa oraz porządek publiczny,
Cool

zapewnia bezpieczeństwo zewnętrzne państwa,
9) sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie stosunków z innymi państwami
i organizacjami międzynarodowymi,
10) zawiera umowy międzynarodowe wymagające ratyfikacji oraz zatwierdza i
wypowiada inne umowy międzynarodowe,
11) sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie obronności kraju oraz określa
corocznie liczbę obywateli powoływanych do czynnej służby wojskowej,
12) określa organizację i tryb swojej pracy.
Art. 147.
1. Rada Ministrów składa się z Prezesa Rady Ministrów i ministrów.
2. W skład Rady Ministrów mogą być powoływani wiceprezesi Rady Ministrów.
3. Prezes i wiceprezes Rady Ministrów mogą pełnić także funkcję ministra.
4. W skład Rady Ministrów mogą być ponadto powoływani przewodniczący określonych
w ustawach komitetów.
Art. 148.
Prezes Rady Ministrów:
1) reprezentuje Radę Ministrów,
2) kieruje pracami Rady Ministrów,
3) wydaje rozporządzenia,
4) zapewnia wykonywanie polityki Rady Ministrów i określa sposoby jej wykonywania,
5) koordynuje i kontroluje pracę członków Rady Ministrów,
6) sprawuje nadzór nad samorządem terytorialnym w granicach i formach
określonych w Konstytucji i ustawach,
7) jest zwierzchnikiem służbowym pracowników administracji rządowej.
Art. 149.
1. Ministrowie kierują określonymi działami administracji rządowej lub wypełniają
zadania wyznaczone im przez Prezesa Rady Ministrów. Zakres działania ministra
kierującego działem administracji rządowej określają ustawy.
©Kancelaria Sejmu s. 32/32
2009-11-16
2. Minister kierujący działem administracji rządowej wydaje rozporządzenia. Rada
Ministrów, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, może uchylić rozporządzenie
lub zarządzenie ministra.
3. Do przewodniczącego komitetu, o którym mowa w art. 147 ust. 4, stosuje się odpowiednio
przepisy odnoszące się do ministra kierującego działem administracji
rządowej.
Art. 150.
Członek Rady Ministrów nie może prowadzić działalności sprzecznej z jego obowiązkami
publicznymi.
Art. 151.
Prezes Rady Ministrów, wiceprezesi Rady Ministrów i ministrowie składają wobec
Prezydenta Rzeczypospolitej następującą przysięgę:
"Obejmując urząd Prezesa Rady Ministrów (wiceprezesa Rady Ministrów,
ministra), uroczyście przysięgam, że dochowam wierności postanowieniom
Konstytucji i innym prawom Rzeczypospolitej Polskiej, a dobro Ojczyzny
oraz pomyślność obywateli będą dla mnie zawsze najwyższym nakazem".
Przysięga może być złożona z dodaniem zdania "Tak mi dopomóż Bóg".
Art. 152.
1. Przedstawicielem Rady Ministrów w województwie jest wojewoda.
2. Tryb powoływania i odwoływania oraz zakres działania wojewodów określa
ustawa.
Art. 153.
1. W celu zapewnienia zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralnego
wykonywania zadań państwa, w urzędach administracji rządowej działa
korpus służby cywilnej.
2. Prezes Rady Ministrów jest zwierzchnikiem korpusu służby cywilnej.